เจ้าหนี้ไม่ยอมรับชำระหนี้ จะทำอย่างไร

 เจ้าหนี้ไม่ยอมรับชำระหนี้ จะทำอย่างไร

          โดยส่วนมากแล้ว เรามักจะเห็นกรณีที่ลูกหนี้ผิดนัดไม่ยอมชำระหนี้ต่อเจ้าหนี้ตามกำหนดนัดกัน

          แต่ก็ยังมีอยู่ ที่บางครั้งเราจะเห็นว่า ลูกหนี้อยากชำระหนี้ตามกำหนด แต่เป็นเจ้าหนี้เสียเองที่ไม่ยอมรับชำระหนี้

          เช่นในกรณีเรื่องทำสัญญาจะซื้อจะขายที่ดินต่อกัน คู่สัญญาทำสัญญาต่อกันว่าให้ผู้จะซื้อผ่อนชำระค่าที่ดินเป็นงวดๆไป และเมื่อชำระเงินครบถ้วน ผู้จะขายก็จะโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินให้แก่ผู้จะซื้อ

          แต่บางครั้ง ก็เกิดปัญหา เช่นเมื่อผู้จะซื้อผ่อนชำระเงินค่าที่ดินให้แก่ผู้จะขายจนเกือบจะครบถ้วน หรือเหลือเพียงงวดสุดท้าย เป็นต้น

          แต่ปรากฏว่าเจ้าหนี้เกิดเปลี่ยนใจไม่อยากจะขายที่ดินให้แก่ผู้จะซื้อแล้ว เช่นอาจจะเพราะว่ามีผู้อื่นสนใจ และเสนอราคาค่าที่ดินให้มากกว่าที่ผู้จะซื้อคนเดิมเคยเสนอไว้หรือทำสัญญาต่อกันไว้  จึงอยากจะไปขายให้คนใหม่  หรืออาจเพราะที่ดินมีปัญหาไม่สามารถโอนให้ได้

          บางครั้งเจ้าหนี้จึงเลือกที่จะไม่ยอมรับชำหนี้ตามกำหนดที่ตกลงกันไว้  ซึ่งหลายครั้งการชำระหนี้และรับชำระหนี้ก็จะกระทำกันเพียง ๒ คน คือผู้จะขายและผู้จะซื้อเท่านั้น

          และเมื่อลูกหนี้ขอชำระหนี้ในวันที่กำหนด แต่เจ้าหนี้ไม่ยอมรับชำระหนี้ ทำให้ลูกหนี้ไม่สามารถชำระหนี้ได้ อีกทั้งบางครั้ง การที่เจ้าหนี้ปฏิเสธไม่ยอมรับชำระหนี้นั้น ทางลูกหนี้ก็ไม่มีเอกสารใดๆที่จะมายืนยันได้ว่าเจ้าหนี้ปฏิเสธไม่ยอมรับชำระหนี้ และอาจจะถูกกล่าวหาได้ว่าลูกหนี้เอง เป็นฝ่ายที่ไม่ชำระหนี้ตามกำหนด ซึ่งนั่นจะทำให้ลูกหนี้เป็นฝ่ายผิดสัญญาเสียเอง

          ดังนั้น วิธีการหนึ่งที่สามารถนำมาใช้ได้ในกรณีนี้ ก็คือ การวางทรัพย์ ณ ที่สำนักงานวางทรัพย์ ซึ่งส่วนมากจะตั้งอยู่ที่เดียวกันกับสำนักงานบังคับคดี

          อนึ่ง เมื่อลูกหนี้นำเงินหรือทรัพย์สินไปวางที่สำนักงานวางทรัพย์ภายในกำหนดเวลาในสัญญาแล้ว เพื่อชำระหนี้ให้แก่เจ้าหนี้ ก็ย่อมถือได้ว่าลูกหนี้ได้ชำระให้แก่เจ้าหนี้ตามสัญญาแล้ว  แม้เจ้าหนี้จะไม่ได้มารับชำระหนี้ภายในวันดังกล่าว ก็ไม่ถือว่าลูกหนี้ผิดนัดหรือผิดสัญญาแต่อย่างใด

          ทั้งนี้ เมื่อลูกหนี้วางทรัพย์ที่สำนักงานวางทรัพย์แล้ว ก็ต้องมีหนังสือบอกกล่าวไปยังเจ้าหนี้ให้รับรู้ถึงการวางทรัพย์หรือการชำระหนี้นั้นด้วย

 

ข้อกฎหมายที่เกี่ยวข้อง

ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ 

มาตรา ๓๓๑  ถ้าเจ้าหนี้บอกปัดไม่ยอมรับชำระหนี้ก็ดี หรือไม่สามารถจะรับชำระหนี้ได้ก็ดี หากบุคคลผู้ชำระหนี้วางทรัพย์อันเป็นวัตถุแห่งหนี้ไว้เพื่อประโยชน์แก่เจ้าหนี้แล้ว ก็ย่อมจะเป็นอันหลุดพ้นจากหนี้ได้ ความข้อนี้ท่านให้ใช้ตลอดถึงกรณีที่บุคคลผู้ชำระหนี้ไม่สามารถจะหยั่งรู้ถึงสิทธิ หรือไม่รู้ตัวเจ้าหนี้ได้แน่นอนโดยมิใช่เป็นความผิดของตน

มาตรา ๓๓๓  การวางทรัพย์นั้นต้องวาง ณ สำนักงานวางทรัพย์ประจำตำบลที่จะต้องชำระหนี้

ถ้าไม่มีบทบัญญัติแห่งกฎหมาย หรือกฎข้อบังคับเฉพาะการในเรื่องสำนักงานวางทรัพย์ เมื่อบุคคลผู้ชำระหนี้ร้องขอ ศาลจะต้องกำหนดสำนักงานวางทรัพย์ และตั้งแต่งผู้พิทักษ์ทรัพย์ที่วางนั้นขึ้น

ผู้วางต้องบอกกล่าวให้เจ้าหนี้ทราบการที่ได้วางทรัพย์นั้นโดยพลัน

 

หมายเหตุ * บทความนี้เป็นเพียงความเห็นทางกฎหมายเท่านั้น ผลทางกฎหมายหรือวิธีปฏิบัติทางกฎหมายจะขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริง หากข้อเท็จจริงแตกต่างไป วิธีปฏิบัติและผลย่อมแตกต่างไปด้วย หากต้องการปรึกษากฎหมาย หรือคดีความ กรุณาสอบถามทนายความเพิ่มเติม

** ทนายเชียงใหม่ ทนายความเชียงใหม่ ปรึกษากฎหมาย ปรึกษาคดีความ รับว่าความทั่วราชอาณาจักร